تأثیر کلرو کولین کلراید (ccc) و زمان محلول‎پاشی بر عملکرد، صفات فیزیولوژیک و فعالیت آنزیم‎های آنتی اکسیدانت ذرت (zea mays cv. sc 704) در شرایط تنش خشکی

هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر کلروکولین کلراید (ccc) و زمان محلول‎پاشی آن بر صفات فیزیولوژیک و فعالیت برخی آنزیم‎های آنتی اکسیدانت در گیاه ذرت رقم 704 تحت شرایط تنش خشکی بوده است. این پژوهش در سال 1385 به صورت آزمایش کرت‎های دو بار خرد شده (اسپلیت اسپلیت پلات) در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج (ماهدشت) انجام گرفت. تیمارهای آبیاری نرمال و تنش (قطع آبیاری پس از گرده‎افشانی) به کرت‎های اصلی و تیمار محلول‎پاشی با دو غلظت (ccc) صفر و 5/1 لیتر در هکتار  به کرت‎های فرعی و زمان محلول‎پاشی در دو مرحله 6 برگی و 15 روز بعد از آن، به کرت‎های فرعی فرعی تعلق گرفت. نتایج نشان داد که تاثیر تنش خشکی بر پایداری غشای سیتوپلاسمی،  فعالیت‎های آنزیم گلوتاتیون پر اکسیداز و آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز در سطح احتمال 1% و هم‎چنین بر عملکرد دانه و فعالیت آنزیم کاتالاز در سطح احتمال 5% معنی‎دار بود. مصرف ccc با غلظت 5/1 لیتر در هکتار بر عملکرد و محتوای رطوبت نسبی در سطح احتمال 5% و بر فعالیت آنزیم‎های آنتی اکسیدانت در سطح 1% معنی‎دار بود. میزان محتوای رطوبت نسبی برگ برای  تیمار ccc (5/65%) نسبت به شاهد (6/60%)،  تفاوت معنی‎داری را نشان داد. عملکرد دانه (7/10 تن در هکتار) در تیمار ccc نسبت به شاهد (1/9 تن در هکتار) اختلاف  معنی‎داری داشت. هم‏چنین میزان فعالیت سوپر اکسید دیسموتاز در تیمار ccc (5/1740 میلی‎گرم در پیکومول)  نسبت به تیمار شاهد (1/888 میلی‎گرم در پیکومول) تفاوت معنی‎داری داشت.